Децата на полноќта

Салем Синај се раѓа на 15 август 1947 година, точно на полноќ, во мигот кога Индија ја стекнува својата независност. Поздравен со огномети, аплаузи на толпата, како и од премиерот Нехру, Салем расте откривајќи ги злокобните последици на ова совпаѓање. Секој чин од неговиот живот се огледува и зголемува во настаните што го насочуваат развојот на неговата татковина; неговото здравје и благосостојба се поврзани со здравјето и благосостојбата на нацијата; неговиот живот е неразделен, на моменти споен со историјата на неговата земја. Можеби највпечатливи се телепатските моќи што Синај го поврзуваат со илјада други индиски „деца на полноќта“, сите родени во тој почетен миг и надарени со магична моќ.

Романот истовремено е фасцинантна семејна сага и зачудувачка евокација на огромната земја и нејзините жители – брилијантно олицетворение на универзалната човечка комедија. Чудесно епска, прозата на Ружди се распрснува во различни временски насоки, создавајќи моќни психолошки слики, аналитички политички панорами и незаборавни индивидуални судбини. Нивниот опсег е богат колку и самата Индија.

Дваесет и пет години по своето објавување, Децата на полноќта се издвојува како епохално прозно дело, заслепувачка изведба на еден од најголемите литературни гласови на денешницата. Романот е добитник на наградата Најдоброто од Букер, која во 2009 година беше доделена по повод 40-годишнината од постоењето на Букеровата награда, при што во изборот беа вклучени сите претходни добитници на наградата.