Играта со стаклени мониста

Играта со стаклени мониста е последниот роман на Херман Хесе, за кој во 1946 година ја добива Нобеловата награда за литература.

Ова е фасцинантна приказна за сложеноста на модерниот живот и класично дело на модерната литература. Сместен во XXIII век, Играта со стаклени мониста е приказна за Јозеф Кнехт, кој пораснува во Кастилија, место што е посебно избрано за живот и развој на интелектуалната елита. Од детството, Кнехт е ангажиран да ја усоврши играта со стаклени мониста, која бара синтеза на уметностите и науката, на математиката, музиката, логиката и филозофијата. Тој тоа го постигнува во своите зрели години, кога станува мајстор на Играта. Хесе не ја објаснува играта во детали, што е дел од убавината на романот.

Самиот роман не е толку за самата игра, колку за односот меѓу интелектот и емоциите, помеѓу формалното и игривото.