РАЈОТ ШТО БЕШЕ ПОВТОРНО НАЈДЕН

1

Во почетокот на владеењето на ?ристијан Вилхелмсон, кој беше третиот, последен крал-странец што владееше тука на Исланд,* еден фармер по име ?тејнар живееше во ?лидар, во областа викана ?тејнахлидар. ?еговиот татко го крсти така по камењата кои се стркалаа од планината пролетта кога тој се роди. Во времето кога започнува нашава приказна, ?тејнар веќе беше оженет и имаше две мали дечиња: ќерка и син. ?ој ја беше наследил фармата ?лидар од својот татко.

Во тие времиња, за Исланѓаните се зборуваше дека се најсиромашните луѓе во Европа, исто како што биле и нивните татковци, дедовци и прадедовци и сè така до првите доселеници. ?о тие веруваа дека пред многу векови било златното доба на Исланд, време во кое Исланѓаните не биле само обични фармери и рибари како сега, туку херои и поети од благородно потекло, кои поседувале оружје, злато и галии. Исто како и останатите момчиња од Исланд, и синот на ?тејнар бргу научи да биде Викинг од благородно потекло и си изделка секири и мечови од парчиња дрво. ?лидар беше изграден исто онака како што од памтивек беа градени фармите на Исланд: влез, соба со дрвен под и една помала просторија со кревет за гости. Еден ред дрвени калкани свртени кон дворот, исто како и кај сите куќи на фармите од тој период, нужник, шупа, трло, штала, штала за овците и една мала работилница. А зад овие објекти секоја есен се креваа стогови со сено кои до пролетта ги снемуваше.

Во тие времиња, вакви фарми покриени со бусени од трева, беа расфрлени на илјадници места под падините на исландските планини. ?на што ја одвојуваше оваа фарма, која сега ќе ја посетиме, беше големата грижа и посветеност со која сопственикот го надополнуваше недостатокот од раскош. ?олку педантно беше неговото дено-ноќно внимание што веднаш штом ќе забележеше некој недостаток во истиот момент го поправаше. ?тејнар беше одличен мајстор, подеднакво вешт со метал и дрво. Веќе долго беше и обичај камените насипи и ѕидови на ?лидар во ?тејнахлидар, на младите и амбициозни фармери, да им се посочуваат како пример кој треба да го следат во животот. Во тие краишта и не постоеја други уметнички дела за да бидат споредувани со овие внимателно подигнати камени ѕидови. ?армите во ?тејнахлидар се наоѓаа на една рамнина под гребени кои, пред околу дваесет илјади години, биле морско крајбрежје. Во нив сè уште се создаваа пукнатини полни со земја во кои разни растенија пуштаа корења и кои го поткопуваа материјалот од кој беа направени карпите. К?ога ќе заврнеа силните пролетни и есенски дождови, земјата се слекуваше од пукнатините, а парчињата карпи се струполуваа надолу кон фармите ?вие камења секоја година предизвикуваа големи штети во ливадите и полињата, а некогаш дури и на самите куќи. ?Поради тоа, ?тејнар од ?лидар, напролет беше зафатен со чистење на камењата од неговиот имот: дотолку повеќе што беше попедантен од сите останати. Доста често тој мораше многу да се помачи со некоја тешка карпа во рацете, а единствената награда му беше меракот што ќе ја види грамадата од камен како убаво и педантно легнува на некој ѕид.

?е зборуваше дека ?тејнар од ?лидар има едно бело коњче, кое било најубавото во целиот југ. ?ва коњче беше појава каква што ѝ е потреб- на на секоја фарма. ?есомнено, ова беше едно натприродно суштество и беше такво уште од ждребе, уште кога неочекувано се појави покрај една веќе остарена бела кобила која долго време беше со стадото во планините. Во времето кога се породи таа беше на испаша во ?оунсбакар, но во текот на зимата беше затворена во коњушницата и никој не знаеше дека е ждребена. Ако некогаш имало случај на безгрешно зачнување на Ис- ланд, тогаш ова е тоа. ?ждребувањето се случи среде снежна бура, девет дена пред летото: ниту имаше цветче изникнато, ниту имаше штавеј по ѕидовите, од барските птици сè уште немаше ни трага ни глас – само по некоја бурница ќе се вив- неше високо во воздухот, за да види дали плани- ните сè уште се таму. И токму тогаш, пред да се роди самата пролет, се појави новото суштество. ?алото ждребе си трчаше крај старата кобила со толку лесен чекор, што се чинеше дека едвај ја допира земјата со нозете, а сепак тие мали ко- питца не беа свртени наопаку и ова покажува- ше дека тоа сепак не е ?елпи – барем не од двете страни.